Wat kunnen vijf dagen snel voorbij vliegen! Vorige week heeft Daddy Big (Tom in het Khmai is groot haha) een bezoekje aan Cambodja gebracht. Echt heel bizar om opeens je vader over de vloer te hebben! Nederland en Cambodja lijken twee zo verschillende werelden voor ons!
Vrijdag 1 april was het zover: vol verwachting stonden we letterlijk op onze tenen op zoek naar het bekende gezicht van papa Tom. Toen er een karretje vol tassen naar buiten kwam rijden, kon het niet anders dan dat Tom daar achter liep! Van de 50 kilo die hij meesjouwde bleek 10 kilo van hem te zijn en... wel 40 kilo voor ons! Wij waren in onze nopjes! Hoewel dat de ochtend tevoren niet echt het geval was... wij zijn namelijk heel erg hard in de maling genomen! Je zou denken dat alleen kleine kinderen met 1 april kattenkwaad uithalen, maar moeder Marleen kan er ook wat van! We kregen namelijk een nachtelijk smsje gevolgd door een email waarin stond dat er een probleempje was met de baggage. Tom was een koffer vergeten mee te nemen naar Schiphol! En er was geen tijd meer geweest om heen en weer te gaan naar de Houtlaan om ‘m op te halen. Wij flink balen de hele ochtend! Maar kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat alles wat wel aan zou komen mooi meegenomen was en het belangrijkste was dat Daddy Big kwam. ‘s Middags meteen Marleen geskypt om te horen wat er precies was mis gegaan en wat voor spul er allemaal in Leiden was blijven staan. Na een hele uitleg en verontschuldigingen kwam de vraag welke datum het was vandaag? Janna: ‘Eén apr..1 APRIL!!! Vervolgens kwam er een bulderend gelach aan de andere kant van de lijn. Wij stonden de springen en te gillen! Welke moeder doet nou zo iets? Wij hebben dus bij deze besloten dat we voor een revange gaan volgend jaar!

De vier dagen met z'n drieeën zijn echt ongelooflijk snel voorbij gegaan - het leek net een droom! We hadden flink ons best gedaan om een zo druk, vol en leuk mogelijk programma te verzinnen en dat is als je het ons vraagt aardig gelukt. Cambodja is een land van contrasten en zo zaten onze dagen ook in elkaar: sta je ‘s ochtends tussen de armoedige hutjes in de village, lig je een paar uur later te genieten van een Khmaische full-body massage! Het bezoek aan de Killing Fields en Toul Sleng Museum was erg heftig - nog steeds onbegrijpelijk wat mensen elkaar kunnen aandoen. Vervolgens ons helemaal te buiten gegaan op de benauwde en goedkope Russian Market waar papa erg afhankelijk was van ons Khmaische afdingen. De rollen waren sowieso omgedraait deze dagen: ineens draaien wíj de was, regelen het vervoer, denken aan het eten, enz. Gelukkig doen we de afwas nog steeds niet zelf haha. Na alle projecten te hebben bezocht en stonden we woensdagochtend om 5.00uur op voor de ochtendbus naar de sloppenwijken. Daarna door naar het vliegveld en moestten we afscheid nemen. Wat was dat raar! Die zeven resterende weken leken ineens nog heel lang! Na veel gezwaai bleven we met een dubbel gevoel achter: bekaf van de laatste dagen en een lichte post-highlight depression. Uit betrouwbare bron hebben we vernomen dat papa Tom ons ook wel erg mist ;-).

Inmiddels zijn we weer redelijk bijgeslapen (hoewel het nu alweer veel te laat is haha) en is de backpack alweer ingepakt voor Vietnam!! Morgen vertrekken we namelijk voor zes dagen naar onze oosterburen voor wat oplaadtijd. Ivm het Nieuwe Jaar hier zijn alle projecten gesloten. We hebben er heel veel zin in! En voor nu weltrusten!