Takhmao, 12 maart 2011 Vanochtend schrokken we om 6.45uur wakker; onze wekker - mét Cambodjaanse ringtone - was niet afgegaan! Dankzij Marijckes speedytempo (Janna is ’s ochtends niet vooruit te branden) waren we om één minuut voor zeven toch nog precies op tijd om naar de village te vertrekken zoals we elke zaterdagochtend doen. Een beetje een belabberde start die ook nog werd versterkt door autopech toen de moter er halverwege ineens mee ophield. Terwijl de mannen druk begonnen te sleutelen, kwam er een oud vrouwtje langs gelopen die ons om moirooi (2 eurocent) vroeg. Uit principe geven wij geen geld maar proberen we liever op een andere manier te helpen. Vaak geven we eten maar dit keer konden we ook medische hulp bieden. De voeten van het vrouwtje zaten namelijk helemaal onder de zweren, echt een akelig gezicht! Grote open wonden waar veel vliegen op af kwamen. Dus wij hup de bus uit en de medical kit te voorschijn getoverd. Zittend op een krukje langs de weg begonnen we voorzichtig de wonden schoon te maken. Zo konden we onze tijd nog eens nuttig gebruiken! Na een paar minuten stond bovendien het halve dorp om ons heen om deze grote happening bij te wonen. Terwijl wij met een hoop Koreaanse goedjes en jodium in de weer waren, maakten de andere His Child-teamleden van de gelegenheid gebruik om de menigte te vertellen dat we Christen zijn en in Pre Jesu geloven. Ook begonnen ze voor de oude mevrouw te bidden en plotseling begon ze hard te huilen. Best bijzonder aangezien ze geen gevoel meer had in haar voeten (waarschijnlijk door diabetes oid) en het dus niet aan het nare gepeuter kon liggen. Gepeuter omdat we er achter kwamen dat het echte probleem zich ónder de huid bevond! Marijcke is toen met een schaar en pincet aan de slag gegaan om de huid stukje bij beetje lost te trekken. Janna en Anita probeerden de ontstoke wonden zo goed mogelijk te ontsmetten, af te plakken en in te zwachtelen. Toch fijn dat Janna vroeger zo vaak door haar enkel is gegaan... En nog veel fijner dat we vorige week de hele EHBO-doos hadden bijgevuld! Moeilijk was het wel toen het vrouwtje na afloop van de ruim 30 minuten durende behandeling ons nog steeds om geld vroeg. Dat is niet echt het eerste wat je zou verwachten. Maar als je bedenkt dat ze nooit gewend is geweest om iets anders te doen dan te bedelen, krijg je weer ontzettend medelijden met haar. Met twee brooden en twee mooi ingetapte voeten liep ze weg. Achteraf bedachten we pas hoe bijzonder het moet zijn geweest om drie blanke mensen aan de voeten van een oude bedelaarster te zien zitten. Dat we juist haar voeten mochten verzorgen: het meest oneerbiedige deel van het lichaam hier in Cambodja! Voor de dorpsbewoners vast een aparte verschijning, voor het oude vrouwtje hopelijk een onvergetelijke ervaring. Misschien dat er wel nooit iemand zich om haar heeft bekommerd, laat staan haar heeft verzorgd! Ook voor ons zelf een intense gebeurtenis, eentje die we niet snel zullen vergeten en we ook echt even moesten verwerken. We zijn in ieder geval heel dankbaar dat we dit hebben kunnen doen. Het heeft Marijcke aan het denken heeft gezet om volgend jaar misschien toch aan een studie geneeskunde te beginnen en Janna haar keuze zo goed als bevestigd. Wat als een chaotische ochtend begon liep uit op een mooie ervaring! PS Zie ook onze nieuwe foto's en video's op de site!