Dieptepunt bereikt.

Terwijl we samen met Gideon en Eljada, onze nieuwe grote kleine Nederlandse vriendjes, naar de spannende avonturen van Bob de Bouwer kijken, willen we even mededelen dat we ons officiele break-down moment hebben gehad! Afgelopen week was echt afzien, zwaar en ronduit klote. Vragen kwamen op als: wat doe ik hier eigenlijk? Heeft het wel nut? Waarvoor zijn we hier? Is dit het nou? Vanmiddag belandde we huilend op de bank en hebben we ff lekker alles eruit kunnen gooien. He, wat lucht dat op! Echt heel fijn om alles eerlijk met elkaar te bespreken! We kunnen soms echt gek van elkaar worden, onze persoonlijkheden zijn immers totaal verschillend, maar dan is juist de uitdaging om elkaar zoveel mogelijk aan te vullen en op te bouwen. Nog steeds zijn we heel dankbaar dat we hier samen mogen zijn, hebben we ook de grootste lol met z'n tweeen en slapen we elke nacht nog in hetzelfde bed! Hoewel Janna woensdag heerlijk in de nieuwe hangmat heeft vertoeft ;-).

We zijn ervan overtuigd dat we hier met een reden zijn. Alleen wat dat dan precies is, is nog een onbeantwoorde vraag.Misschien zijn we hier wel helemaal niet om alleen deze kindjes engels te leren of wekelijks knutsels te verzinnen. Misschien is het wel voor dat ene teamlid dat door een zware tijd ging en we konden steunen, misschien voor die buisinessman in Phnom Penh die op zoek was naar een internationale kerk, misschien wel alleen om anderen te inspireren, of misschien is dit alleen een voorproefje op wat ooit komen gaat!

Anyway, we gaan er morgen lekker een weekendje tussenuit en Phnom Penh onveilig maken. Backpack mee, een hostal induiken en dan volop de tourist uithangen! Hoewel we voor toeristen wel uitzonderlijk goed zijn in afdingen... haha, échte Nederlanders! Mede dankzij onze inmiddels vloeiende zinnen Khmai natuurlijk :-). Phnom Penh, nie jung tow! Here we come!

Ups and Downs

Onder het genot van een bakkie ijskoffie bij onze plaatselijke koffiebar (waar je ook heerlijke witte lijst gerechten voor $1 dollar kan krijgen) is het weer tijd voor een update uit het verre Oosten.

Onze spierballen doen nog steeds pijn van afgelopen zondag toen we om 7.00uur begonnen aan het opruimen van de opslag hier. Tegen twaalven kon de deur eindelijk dicht en kregen we als beloning een home-made Koreaanse lunch voorgeschoteld. Door al die Koreaanse collega's - 8 van de 16 om precies te zijn - eten we hier misschien nog wel meer Koreaans dan Cambodjaans! Marijcke kan het pittige eten al veel meer handelen. Hoewel Janna als samballiefhebber na het uitproberen van iets nieuws soms wel waarschuwt: 'Nee Marijck, dit is te scherp voor jou!'

We zijn tot de conclusie gekomen dat we in ons leven waarschijnlijk nooit meer zo close met iemand worden als wij tweeën nu zijn. Want zelfs met je echtgenoot deel je je ondergoed niet (hopen we hahaha). Er treden al echte relatieverschijnselen op. Zo worden de huiselijke taken goed verdeeld: Marijcke zet de koffie, Janna klopt de melk. Switchen kan écht niet, dan ontstaat er waterige koffie met velletjesmelk (heeft Marijcke vast van dr vader...).

Ok we dwalen af! Na onze broodnodige siesta op zondagmiddag zijn met een volle bus naar ICF vertrokken. Dat is de internationale kerk in Phnom Penh waar het een komen en gaan is van missonaries. Een echte culturele mengelmoes! Super gaaf zoveel verschillende mensen van over de hele wereld die hetzelfde geloof delen. Afgelopen dienst was er een spreker uit California met een goed praatje én een heerlijk Amerikaans accent! Janna was in haar nopjes ;-)

Nog een belangrijke gebeurtenis: Nederlandse versterking is gearriveerd (exclusief bagage helaas)! Afgelopen week hebben we de familie Wagenaar mogen verwelkomen en uiteraard de eerste avond al pannenkoeken gegeten met Marco, Pauline en hun zoontjes Gideon en Eljada. Voor de komende vier jaar zullen zij zich ook inzetten voor His Child met name op het gebied van lesgeven. In 2012 wordt er, naast twee kleuterscholen, ook met een basisschool gestart en vier jaar later zal een highschool zijn deuren openen. Genoeg werk aan de winkel dus. En meer vrijwilligers zijn altijd welkom! Hint hint...
Wijzelf zijn erg onder de indruk van de projecten hier. Tot nu toe is er alleen een stuk land gekocht waarop de school gebouwd zal worden. De juiste beslissingen, een hoop geld en veel hulp zijn hard nodig. Menigeen hadden dit project waarschijnlijk al als onuitvoerbaar bestempeld maar het team hier heeft een visie en een rotsvast geloof dat dit Gods plan is en voor Hem is niets onmogelijk.

Met ons gaat het verder prima! Ons schema wordt steeds voller: het is druk en soms zwaar maar zolang we het aankunnen willen we graag alle taken aannemen en lekker bikkelen! Maar ook wij ontkomen niet aan de culture-shock. Na ruim twee maanden word je soms knettergek van al die Cambodjanen die je ongegeneerd aangapen, nafluiten of lastigvallen. Zo stond Janna laatst, terwijl haar tweede lekke band werd geplakt, met een politieman te kletsen. Het was best een leuk gesprek in het Khmai/Engels totdat hij zei: ‘When I see you, I am happy because I love you’. Tja, dan weet je niet wat je daarop moet antwoorden, heb je ’t gelijk gehad en is het eigenlijk vet irritant dat je gewoon geen normaal praatje kan voeren. Nu is ons wel verteld dat elke Cambodjaan ervan droomt om met een westerling te trouwen en zo hogerop denkt te komen. En als twee jonge meiden zijn wij natuurlijk de perfecte prooi haha. Misschien toch maar allebei een trouwring aanschaffen?!

Bij vlagen missen we Nederland wel een beetje hoewel we vaak nauwelijks beseffen dat we zo ver weg van jullie zijn! Mede dankzij skype, waardoor het net lijkt of je bij elkaar in de huiskamer zit. Wat een topuitvinding! In ieder geval de tijd vliegt: we zijn al bijna op de helft! Niet vergeten te genieten!

Dikke smakkerdt uit Takhmao,
Janna & Marijcke

Costa del Cambodja

Vorig weekend onze trip naar de Cambodjaanse kust gehad - Sihanoukville is echt een klein paradijsje: leuke restaurantjes, mooie stranden, knalblauwe zee, prachtige eilandjes en gezellige mensen. We kwamen in een heus backpackers-wereldje terecht. Heel gaaf om mensen van over de hele wereld te ontmoeten en hun reisverhalen te horen. Maar nóg gaver om te kunnen vertellen dat wij hier voor een half jaar wonen en als vrijwilligers met straat- en weeskinderen werken. Als we dan ook nog duidelijk maken dat we net klaar zijn met onze middelbare school, oftewel 18 en 19 jaar oud zijn, vallen vele monden wagenwijd open van verbazing en respect. Nu hopen dat er iets van is blijven hangen na al dat feesten, want His Child is echt een aanrader!

Heerlijk om er even tussenuit te zijn geweest, dit gaf ons veel energie om nu weer te knallen! Onze TO-DO-list groeit met de week. Zo geven we inmiddels niet alleen engelsles aan de kleuters zelf, maar ook aan de leraressen. Verder starten we met onze eigen kinderclub op zondag, hebben we aangeboden binnenkort de opslag (een enorm rommelhok vol met medicijnen, knutselspullen, voetballen, vliegers, schriftjes etc.) op te ruimen en eergister zijn we fietsen gaan kopen waarop de kids veilig en makkelijk naar school kunnen. Nu alleen nog op zoek naar een oranje spuitbus, we moeten er natuurlijk wel een Nederlands tintje aan geven!

Ook ons online foto-album is weer bijgewerkt. Geniet ervan! En vergeet de video's niet op onze site!

Een onvergetelijk nieuw jaar!

Lieve allemaal,

Nog snel een update voordat we naar de Costa del Cambodia vertrekken. Even lekker een paar dagen er tussenuit aangezien het dit weekend Independence day is en daardoor een korte vakantie. De Lonely Planet is veelbelovend: witte stranden en een azuurblauwe zee. We zijn benieuwd!

Oud & Nieuw - Marijcke
Dit jaar een bijzondere afsluiting van 2010. Zowel Oud als Nieuw hebben we dan ook goed gevierd. Oudjaarsavond begon in ons stam-restaurant (Papa's) met het team, waar we onder het genot van een heerlijk glaasje wijn gezellig met iedereen hebben zitten kletsen. Vervolgens zijn we met z'n 3en (Anita, Janna en ik) doorgegaan naar de plaatselijke smoothie-bar. Wat een hele bijzondere smoothie-bar is: want er staan niet alleen smoothie's, maar ook cocktails op de menukaart... Om twaalf uur iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst en nog genoten van het vuurwerk dat werd afgestoken in Phnom Penh (te zien van ons balkon)
Nieuwjaarsdag begon niet met een duik in de ijskoude zee voor ons (helaas!). Wij moesten ons namelijk voorbereiden op een heuse Cambodjaanse bruiloft! En dit hebben wij dan op z'n Cambodjaans gevierd: eerst ons haar gekruld, ons helemaal opgetut en vervolgens in Cambodjaanse jurkjes gehesen ( de foto's komen nog op de site). Alleen de tuktuk-rit ernaartoe was al een hele belevenis, zo moesten we o.a een rivier oversteken met tuktuk en al op een paar houten planken. Verder bestaat een bruiloft hier voor het grootste deel uit eten (wat wij natuurlijk helemaal niet erg vonden) en rondjes om een tafel dansen. Janna is nog ten huwelijk gevraagd, dus wie weet zit er een tweede bruiloft in! Ikzelf ben uitgedaagd voor een wedstrijdje bier-atten (glas in een tuig leegdrinken) maar was niet helemaal in vorm dus heb dit maar afgewezen.
Kortom een bijzonder Oud & Nieuw!

Kinderwerk - Janna
Inmiddels staan we nu zo'n vijf weken voor de klas en dat bevalt erg goed! Het engels van de kids gaat zichtbaar vooruit en ook onze creativiteit groeit met de dag. Aangezien we niet zoveel voorbereidingstijd hebben, is het 's ochtends vaak last-minute werk. Maar tot nu toe gaat dat prima en hebben we er veel lol in. De kinderen zijn geweldig. Het liefst zouden we ze allemaal mee naar huis nemen! Wel is het zo dat er soms ineens kinderen niet meer naar school komen. In mijn oudste klasje heb ik David al bijna twee weken niet gezien. Wat de reden daarvoor is weten we niet. Heel naar, ik hoop maar dat alles goed is...

Zondagochtend helpen we bij de kinderclubs waar we afgelopen weken het liedje 'I have a father' hebben aangeleerd mét gebarentaal. Tijdens het lied begon een meisje ineens heel hard te huilen: ze begreep waar het nummer over ging. Als je inderdaad bedenkt dat de meeste kinderen hier nooit een liefdevolle vader hebben gehad of gekend, is dat best heftig. Dat kunnen wij ons moeilijk voorstellen. Toen ik laatst een kindje in de bus op schoot had, moest ik daar opnieuw aan denken. Veel kinderen hebben hier een keihard leven: zonder ouders, slapen op straat, verzamelen afval. Sommigen snuiven lijm en 80% is misbruikt. Sextourisme is een grote industrie. Cambodja heeft ook lelijke kanten die de meeste toeristen niet (willen) zien. Maar het ís er wel! We hopen door scholing de kinderen hier een toekomst te geven, zodat ze uit de prostitutie blijven.

Teams

Bijna elke week hebben we wel een missionteam op bezoek bij His Child. Op dit moment zijn er 19 Australische jongeren die hier de komende twee weken een druk programma zullen draaien. Super gaaf om zoveel nieuwe mensen te ontmoeten die met een enorme passie zich in het kinderwerk storten. Vaak komen ze ook met een enorme vracht knutselspullen, verkleedkleren, spelletjes, snoepjes en soms zelfs iets lekkers voor de vrijwilligers aan! Vorige week zijn we zelfs mee uit eten genomen naar een sjiek Koreaans restaurant waar wij voor het eerst ijskoude soep hebben gegeten!
Daarnaast hebben we elke donderdagavond fellowship met de 15 long-term vrijwilligers. Gisteravond was het onze beurt en hebben we echte Hollandse pannenkoeken gebakken! Het was een beetje vreemd voor ze, vooral het met de handen eten deed wenkbrauwen fronzen, maar lekker was het wel!

De tuktuk staat te wachten buiten, wij moeten echt vertrekken! Nieuwe foto's komen snel!
Een dikke knuffel uit Cambodja!

Janna & Marijcke

Do they know it's Christmas time at all?!

Om te beginnen: een digitale kerstgroet vanuit het zonnige Cambodja. De postbodes hier vertrouwen we namelijk voor geen Riel...

Wij hopen dat jullie hebben genoten van de witte kerst, een heerlijk kerstdiner en wat familytime. Hoewel de boeddhisten hier niet aan kerst doen, hebben wij dat natuurlijk niet overgeslagen! Tijdens kerstnach hadden we met ons His Child - team de grootste lol met het door ons geintroduceerde kerst-dobbel-spel. Drie ogen was een liedje zingen. Uiteraard moest Marijcke het spel afsluiten met een solo (altijd leuk die zelfverzonnen regels). Gelukkig werd zij muzikaal bijgestaan door Janna zodat 'De herdertjes lagen bij nachten'eindigde in het bijpassende 'Daar hoorden ze engelen zingen: Ajax!' Verder smulden we van alle internationale potluck gerechten. Onze Hollandse pannenkoeken vielen erg in de smaak. Zonder het te weten hebben we trouwens allebei iets van kippenmaag/darm gegeten! En wij maar denken dat we op een stukje stevige champignon zaten te kauwen...

Na ons heerlijke Eerste Kerstdag ontbijt voor twee, hebben we de middag in het weeshuis doorgebracht waar wij samen het programma verzorgden. Een erg strakke planning aangezien we één dag voorbereidingstijd hadden. Al met al was het een groot succes! Eerst wat dansjes (o.a. de Hockey Pocky, vinden de kinderen helemaal geweldig!), toen onze kabouteract (foto's zeggen genoeg!!), vervolgens een groot kerstpel, daarna een enorme stoelendans, gevolgd door het uitdelen van kerststerren en als afsluiter pizza & ice cream for dinner! Niet alleen de kids straalden van plezier, ook wij hebben er allebei onwijs van genoten. Kortom, een bijzondere kerst. Eentje om nooit meer te vergeten! Met dank aan onze HisChild-family die het gemist van onze families verzachtte.

Kinderwerk
Het werk wat we hier doen wordt elke dag leuker en leuker. Bijzonder om te merken hoe je nu al een persoonlijke band met de kinderen kan hebben. Het is niet alleen liefde geven, maar vooral liefde ontvangen! Voor elke knuffel die je geeft, krijg je zoveel meer terug. In het weeshuis doen we vaak spelletjes, dansjes en lesjes Khmer - Engels. Wij leren hen engels, zij leren ons Khmer!
Na ruim drie weken beginnen de engelse lessen hun vruchten af te werpen: onwijs gaaf om te zien dat de kids echt vooruit gaan met hun engels! De klasjes zijn inmiddels helemaal gewend aan hun buitenlandse teachers. Met veel enthousiastme worden we elkaar ochtend ontvangen: Goodmorning teacher!
Daarnaast doen we elke donderdagmiddag een knutseltje op het Day Care Center. De groep blijft maar groeien! Afgelopen week hadden we 53 kids en maar 16 scharen... Soms is het erg stressvol om iedereen van een werkje te voorzien, maar wanneer je het resultaat ziet en alle blije gezichtjes is het die stress meer dan waard!

Aanstaande woensdag gaan we met de busministrie een voor ons nieuwe wijk in Phnom Penh bezoeken. Deze buurt staat bekend als de sloppenwijken van de stad. Weer een nieuwe ervaring - waarschijnlijk niet de leukste, maar wel goed om mee te maken. Het is onbeschrijfelijk hoe slecht alles verdeeld is in dit land. De rijken hebben alles wat hun hartje maar begeert (enorme paleizen, een dure Lexus en gigantische feesten). Een enorm contrast met arme families die in de meest afschuwelijke krotjes wonen, het vuil van de straat verzamelen om nog enig inkomen te hebben en echt in vodden lopen.

Siem Reap
Vorige weekend hebben we met vier Maleisische meiden een uitstapje naar Siem Reap gemaakt waar we de beroemde Angkor Wat tempels hebben bezocht. De trip begon goed toen we er 15 minuten na vertrek achterkwamen dat de fotocamera nog in de oplader zat. Hoe moeten we die lieve mensen in Nederland nou onze ervaringen showen? Daar was maar één oplossing voor: één van de Malysische meiden strikken als fotograaf! En laat zij nou net een professionele camera-uitrusting hebben... Uit een kleine 500 foto's hebben we een selectie gemaakt en op de site gezet. Geniet van de prachtige Cambodjaanse bewonderenswaardigheden die wij als bofkonten in het echt hebben mogen ervaren!

Onder leiding van een Cambodjaans-Engelse gids (een onverstaanbare combi) begonnen we vroeg in de morgen aan onze tour. De ochtend en middag bestond uit het bewonderen van reusachtige tempels, de één nog mooier en spectaculairder dan de ander. Vooral Ta Prohm, waar de tempels zijn overwoekerd door de jungle, was erg indrukwekkend. In de namiddag zijn we naar een floating village geweest. Zoals de naam al aangeeft dreef het hele dorp op water. Zelfs de kerk dobberde heen en weer. Als afsluiting van de dag hadden we een geweldige zonsondergang op het dak van een winkelwoonboot. De laatste dag hebben we lekker gechilled in het zonnetje bij ons westerse hotel mét zwembad. Erg raar om ineens te switchen naar die touristische luxe. Dat geeft ons toch een dubbel gevoel. Inmiddels zijn we weer veilig terug in ons appartement waar Janna de Cambodjaanse sars te pakken heeft. Gelukkig is Marijcke een toppertje die goed voor mij zorgt! Even rustig aan doen nu en snel weer beter worden!

2011
Alvast de beste wensen voor het nieuwe jaar! Eet jezelf niet als een oliebol, zorg dat je nog tot tien kan tellen en drink maar een extra glaasje bubbels voor ons! Wij hebben niets te klagen, want op 1 januari gaan we naar een echte Cambodjaanse bruiloft van een stel die we (nog) nooit ontmoet hebben. De gastvrijheid hier kent geen grenzen!

Vrede op aarde!
Janna & Marijcke

PS. MAMA MARLEEN, ER STAAN WEER NIEUWE FOTO'S IN ONS ONLINE ALBUM! EN OOK VIDEO'S! KLIK MAAR OP DE KOPJES BOVENAAN ONZE WEBSITE!

Giften!

Afgelopen week kregen we het goede nieuws te horen dat giften vanaf nu belasting aftrekbaar zijn! Dit kan via onderstaand rekeningnummer van Janna’s kerk. Bij deze willen wij hen graag bedanken!

-Belasting aftrekbare giften kunnen worden overgemaakt op:
Rek. No. 33.55.11.988
t.n.v. Ned. Ger. Kerk Oegstgeest
o.v.v. Kinderwerk Cambodja Janna en Marijcke

-Voor niet-belasting aftrekbare giften is het rekeningnummer nog steeds:
61.60.30.185 t.n.v. J.S.E Ottenhoff en M.C.G. de Vries

Voor vragen, opmerkingen of gewoon een leuk berichtje kunnen jullie ons bereiken via:
jannamarijcke@hotmail.com of natuurlijk een reactie achterlaten op deze weblog! We genieten erg van alle berichten!

Liefs vanuit Cambodja,
Janna & Marijcke

Al aardig ingeburgerd

Lieve ijspegels!

Terwijl het hier klettert van de tropische regen zitten jullie hopelijk na te genieten van een heerlijk Sinterklaasavondje. Zijn jullie zoet geweest dit jaar? En hebben we veel gemene surprises gemist? Gelukkig is de Sint ons niet vergeten! Zondagavond zaten we gezellig met warme oplos-chocomelk, pepernoten, chocoladeletters, een stapel pakjes én de ventilator aan in ons appartement luidkeels Sinterklaasliedjes te zingen! Bovendien zijn we zaterdagochtend naar de Sintintocht geweest hier in Phnom Penh. Dat was een hele happening! Ruim 40 Nederlandse kids + hun ouders stonden met spanning uit te kijken naar het moment dat de meute zou arriveren. En… daar was hij dan! Sinterklaas met zijn zwarte pieten in de tuktuk! Ontzettend leuk om mee te maken, en die arme zwarte pieten maar zweten…

Het is nu ruim twee weken geleden dat we Nederland verlaten hebben maar het voelt veel langer! Ongelofelijk wat we allemaal al hebben gezien en meegemaakt, dat beginnen we nu ook te voelen aan onze energie. De adrealine van de eerste dagen is wat gezakt en de vermoeidheid begint op te komen. Braaf dus elke avond om negen uur naar bed om die acht uur slaap te halen! We genieten erg van alle reacties en mailtjes uit Nederland! Wel gek om te beseffen dat wij nu in een totaal andere wereld zitten ver weg van al het vertrouwde...

Om jullie een idee te geven van wat we hier doorstaan, hier wat belangrijke gebeurtenissen van afgelopen week.

Maandag 20 november hebben we de Killing Fields en het Genocide museum bezocht. Erg heftig om met je neus op de feiten gedrukt te worden: tijdens het Pol Pot regime is ruim een kwart van de bevolking uitgeroeid op de meest gruwelijke manieren. Aan de schedels kon je zien of er een zeis, mes, hakbijl of ander martelmiddel was gebruikt. Echt afschuwelijk. En verklaart gelijk waarom je hier nauwelijks mensen boven de dertig ziet: overal waren massagraven met ontelbaar veel lijken van onschuldige mensen – vooral hogeropgeleiden. Hoewel we ons hadden voorbereid op een zware dag, konden we het na een paar uur niet meer aanzien. Het zorgt er wel voor dat je meteen de nood van de bevolking begrijpt: dit land is nog steeds midden in het herstelproces van de massamoorden en heeft tijd en hulp nodig om alles te verwerken en opnieuw te beginnen. Hopelijk kunnen wij daar een steentje aan bijdragen.

Verder hebben we een echte ‘Dutch day’ gehad (vier andere Nederlanders kwamen een kijkje nemen bij His Child), een ‘social orientation day’ gehad onder leiding van onze pleegmoeder Pauline die ons alle leuke markten, restaurantjes en pedicureshops laat zien en hebben we op onze fietsen al een echte tour-de-Takhmao gemaakt! Het fietsen zelf is trouwens een heel avontuur: al het verkeer rijdt hier kriskras door elkaar, links of rechts maakt niet uit, het veiligste is: gewoon doorgaan en niet stoppen want als je stopt kom je nooit meer vooruit. Bovendien verwacht iedereen ook gewoon dat je doorrijdt, dat doen ze hier allemaal! En dan nog niets verteld over al die kuilen en bergen in het wegdek... we wisten niet dat de Himalaya zo dicht bij was!Ook spreken we, na twee lessen, al een aardig woordje Khmer waar we heel trots op zijn! Zondagavond zijn we naar een heus Charity Christmas Concert geweest waar wij met onze harembroeken + eastpack toch echt wat underdressed waren! Hoewel we allebei onze families erg misten op dat moment, hebben we ook veel lol gehad samen. Vooral toen er vrolijk ‘Let it snow, let it snow, let it snow’ gezongen werd: het is hier 30 graden!! Inmiddels zijn we, na het bijna zelfstandig draaien van onze eerste was (dank aan Pauline die vertelde waar het waspoeder in moest), het zelf wassen, snijden en koken van allerlei soorten groenten die wij liever in een AH-mix-wokpakket kopen en het nauwkeurig in de gaten houden van elke rooie cent die uitgegeven wordt, al aardig volwassen aan het worden!

Verder komen we qua sport niets tekort. Gisteravond konden we het niet laten om het 65+-aerobics-team op de boulevard te versterken! Wat een power hebben die oudjes: wij waren echt gesloopt na een half uur. Maar opgeven kon natuurlijk niet, dat was onze fanatieke eer te na! Gewoon doorgaan dus en vandaag met spierpijn rondlopen...

Deze week zijn we ook begonnen met lesgeven op de schooltjes. Een hele nieuwe ervaring om engels te geven aan kids van 3,4 en 5 jaar oud. Het vraagt enig geduld, duidelijkheid en creativiteit. Maar we doen ons best! Gister de hele avond gezellig aan tafel gezeten om voor 50 kids x 6 strookjes = 300 strookjes te knippen voor de knutselwerkjes van vandaag!

Kort samengevat, we hebben het hier top & erg gezellig! Soms missen we Nederland wel een beetje en valt er af en toe een traan... We zijn onafscheidelijk, zelfs ’s nachts aangezien we één heel groot tweepersoonsbed hebben. Marijcke snurkt wel een beetje. En Janna praat in dr slaap.
Lange leve de oordopjes van Tom!

Tussendoortje: foto's en adres

Er staan weer nieuwe foto's online! Beelden zeggen meer dan 1000 woorden.... maar morgen volgt er hopelijk toch een update van onze afgelopen week.Hoewel we hier geen Sintstress hebben is het toch behoorlijk druk! De introductieperiode is nu echt voorbij en morgen beginnen we met het echte werk: les geven op twee verschillende kleuterschooltjes. Daarnaast zijn we ook actief bij de andere projecten als het weeshuis, de bus en zaterdagochtend zullen we weer een dorpje in de buurt bezoeken.

O, en dan nog even iets belangrijks: mocht je alle Sinterklaascadeaus stiekem helemaal niet leuk vinden of gewoon een ontzettend leuke, lieve, slijmerige brief aan jullie liefste dochters/zusjes/nichtjes/vriendinnetjes/grote voorbeelden in het verre Azie willen sturen, dan bij deze ons adres: