Time to say goodbye

We kunnen het nog amper geloven, maar over enkele uren hebben we toch echt weer Hollandse bodem onder onze voeten! Alweer zijn we op wonderlijke door alle checks heen gekomen; dit keer 8kg overgewicht! Onze koffers puilen uit, de paspoorten zitten vol mooie stempels en de emotionele klapper is nog steeds niet gekomen hoewel we physiek en mentaal op knappen staan (citaat van Marijcke haha).

De afgelopen dagen leek het net of we in drie werelden leefden: het missen van ons Cambodja, het verlangen naar Nederland en genieten van het mooiste eiland van Azie! Het avontuur is nu echt voorbij maar we hebben alweer een enormeto-do-list voor thuis! En we hebben allebei een sterk gevoel dat we snel weer hier zullen terugkomen!

Als afsluiter nog ons vluchtnummer:

KL - AMSTERDAM
AANKOMST: 28 mei om 6.35uur (vroeg he?! haha)

En bij deze zijn jullie allemaal uitgenodigd voor het aansluitende welkomsontbijt bij de Familie de Vries!

Heel veel liefs van jullie wereldreizigsters

Janna & Marijcke

Bye bye Cambodia!

Momenteel bevinden we ons op het vliegveld in Phnom Penh met heeel veel handbagage en vol van emoties! Verbijsterend dat we onze overvolle koffers zonder problemen door de check-in kregen. Een paar woordjes Khmai er tussen door doet wonderen ;-). Cambodjaanse mensen zijn zó lief! Zelfs hier op het vliegveld vragen ze met een glimlach naar je paspoort en krijgen we het ene complimentje na het andere over onze Khmaische taalkunsten. Wat gaan we dit land missen...

We voelen ons verdrietig, opgelucht, geliefd, enthousiast, vermoeid, gelukkig, dankbaar en nog veel meer dat we niet kunnen omschrijven! Het besef dat we nu echt afscheid hebben genomen is er nog niet, die klap komt waarschijnlijk later pas. De afgelopen dagen waren volgepropt met opruimen, shoppen, weer opruimen, cadeautjes geven, nog meer cadeautjes krijgen, fietsen weggeven, een grote groepsknuffel in het weeshuis, ineens ff volschieten, alles voor de laatste keer doen en een belangrijke debriefing met Aunty Lucille over onze tijd bij His Child. Het was een goed gesprek met ruimte voor feedback. We kregen zelfs te horen dat ze enige twijfels hadden over onze komst, maar dat die nergens voor nodig zijn geweest (gelukkig maar)! Ze vonden ons namelijk erg volwassen en waren heel tevreden - fijn om te horen!

We voelen ons ontzettend geliefd door het hele team! Dat was ook te zien aanalle betrokkenheid bij ons afscheid; iedereen vindt het jammer dat wij weggaan! En wij zelf ook! Nog nooit eerder hebben we Koreanen zien huilen en ook wij hielden het niet droog natuurlijk. Gister trokken we voor het laatst de deur van ons appartement dicht om het laatste nachtje bij Marco, Pauline, Gideon en Eljada door te brengen in hun nieuwe huis. Heel vertrouwd en gezellig, wat jammer dat we weg moeten! Als allerallerlaatste hebben we Aunty & Uncle een dikke knuffel gegeven op het vliegveld en draaide we ons om, op naar Maleisie...

Dit land, deze organisatie en vooral alle kids zullen voor altijd een special plekje in ons hart hebben!

PS. Er staan weer nieuwe foto's bij in het album 'Mei'!

Het einde in zicht!

Inmiddels zijn we veilig in Laos gearriveerd - na een onbeschrijflijke busreis (voor details moet je bij onze moeders zijn)-en hebben we eindelijk even tijd om een update op de weblog te zetten!

Thailand, 5 mei 2011

Vanuit een klein paradijsje in Chiang Mai blikken we terug op onze laatste twee weken bij His Child. We bevinden ons op dit moment in een soort resort voor missionaries waar mensen van over de hele wereld op zoek zijn naar rust. Wij ook! Want eind april was in een woord te omschrijven als: gekkenhuis!

Pasen was hierin een van de vele hoogtepunten. Het leek onsnamelijk gaaf om tijdens paasnacht in het weeshuis te logeren. Na de nodige waarschuwingen van onze director (luizen, huidziektes en voor ons onbekende virussen) was het zover. Niet alleen wij maar ook de kids + staf keken er ontzettend naar uit want nog nooit eerder hadden ze logees gehad! Ons bed bestond uit een dun houten matje met een muskietennet erboven (lag nog best lekker eigenlijk!). Als echte moeders gingen we,na een verhaaltje te hebben voorgelezen, alle bedden af voor een nachtzoen. Dit waren ze natuurlijk niet gewend en leidde tot verschillende reacties. Sommigen doken weg, anderen waren helemaal overdonderd maar over het algemeen vonden ze het heel leuk! Ons nachtje was niet van hele lange duur want 's ochtendsvroeg om 4 uur moestten we er uit om het grote paasontbijt voor te bereiden! Met hulp van 3 meiden stonden om 5.00uur (ontbijttijd) de tafels vol met: sandwich brood, jam, pindakaas, hagelslag, chocoladevlokken, gekookte eitjes, gebakken bacon, plakjes cake, bananen en vruchtensap. Het was een zeer geslaagd Paasontbijt, eentje die we ons nog lang zullen blijven herinneren. Na afloop deden alle buikjes pijn van de hoeveelheid eten...

Drukte en koffie
Naast ons wekelijkse programma hadden we voor de laatste weken nog een enorme to do list met extra dingetjes. Zo hebben een welcomesbord in elkaar geknutseld, de kindergartenteachers mee uit lunchen genomen, het Youth Center versierd (dat uitliep in een enorm verfgevecht haha!), emotionele afscheidsfeestjes op de kindergartens gehad, een bijzondere fellowship voor het team geleid waarin we een voetenwassing hebben gedaan, tot diep in de nacht foto's geplakt; kortom, erg weinig geslapen! En heel veel koffie gedronken!

Koninginnendag
Ook in Cambodja proosten ze op de koningin! Ondanks het missen van een ambassade in Phnom Penh hebben we hier op 30 april een heus oranje feest gebouwd met echte ouderwetse spelletjes, een traditionele rommelmarkt, Nederlandse muziek en niet te vergeten... Hollandse hapjes! We keken onze ogen uit! Er waren bitterballen, stukjes kaas, ontbijtkoek, suikerbrood, appeltaart, poffertjes, kipsate met patat en last but not least: LEIDSE HUTSPOT! Zie je, we komen echt niets tekort hier! Wat was het een leuke dag!

Surpriseparty
Voor het eerst in ons leven hebben we een echte surpriseparty gehad! Hoewel Janna stiekem al wat doorhad, wist Marijcke nog van niets. Nadat we zondagochtend onder leiding van de nederlandse Pauline ons hele huis hadden opgeruimd (het leek wel of er een bom ontploft was) en zoveel mogelijk al in koffers hebben geprobeerd te proppen, zouden we bij onze buurvrouw gaan lunchen. Met de smoes dat ze beneden iets in de oven had staan, liepen we gezamenlijk de trap af, gewapend met een ovenwant. De deur ging open en... daar stond het hele team! Surprise!! Toen pas realiseerden we dat het afscheid er echt aan kwam! Na een hele lieve, bijozndere enemotionele speech van onze buurvrouw Pauline (uit Zuid-Afrika) hielden we het al niet meer droog. Marco had een hartverwarmende speech (van 4 kantjes!) met als afsluiting een mooi gebed. Wat hebben we toch een geweldig team! Welke echt als een tweede familie voelt en we straks heel hard gaan missen. Gelukkig hebben we nog geen definitief afscheid hoeven nemen want we komen nog terug voor drie dagen :).

Asiareis
Inmiddels hebben we Bangkok alweer verlaten waar we genoten hebben van het Thaise eten en zijn we alle drukte van de afgelopen weken aan het verwerken. Wat zijn we allebei moe! Alles komt er nu ff uit! Gelukkig hebben we elkaar en is het vooral erg gezellig samen. Na Laos nog even terug naar Cambodja om vervolgens de 18e naar Maleisie te vertrekken voor onze laatste 9 dagen vakantie. Wat boffen we toch dat we dit allemaal mogen doen!
We kijken er ook al wel een beetje naar uit om terug te zijn in Nederland en fantaseren al over allerlei dingen die we thuis gaan doen! Maar voor nu eerst nog genieten van de jungle!

Heel veel liefs,
Janna & Marijcke

Brief #4

Lieve familie en vrienden,

Na een aantal dagen op avontuur in Vietnam zijn we weer thuis in Cambodja (wat ook echt als thuiskomen voelde!). Onze laaste twee weken van werk bij His Child zijn inmiddels aangebroken. Bizar hoe snel het allemaal is gegaan: time flies when you’re having fun! Hoewel we het op dit moment ook best zwaar hebben met de hitte, de stress vanwege de enorme to-do-list en de extra emotionele lading van het afscheid nemen dat komen gaat...
Het zal een zwaar afscheid worden! Maar de resterende tijd willen we nog alles eruit halen wat erin zit! Zo staat er nog een groot paasontbijt op de agenda, willen we een nachtje in het weeshuis logeren, het Youth Center decoreren en ook het prostitutiedorpje Svay Pak bezoeken. Kortom, genoeg te doen!

His Child met een Nederlands tintje
Een kleine update over ons verblijf hier. Momenteel bestaat ons His Child team voor het merendeel uit Nederlanders! Voor de komende twee weken overtreffen we zelfs de Koreanen! Er is namelijk een team van een Nederlandse bijbelschool bij ons op bezoek die iets van het leven op ‘het mission field’ willen ervaren. Gisterochtend hebben we ze voorzien van een enorm Hollands ontbijt mét allerlei soorten hagelslag, vlokken en pindakaas. Allemaal ingevlogen door papa Tom die hier een bezoekje heeft gebracht. Om te lezen hoe dat was, verwijzen we je graag door naar ons vorige verhaal op de weblog!

Verzoek
Willen jullie aan ons denken en bidden voor wijsheid en energie deze laatste periode? Dat we onze tijd, aandacht en liefde mogen gebruiken op de juiste manier en daarnaast ook volop mogen genieten van de laatste paar weken!

Heel veel liefs uit het oververhitte Cambodja!Waar het kwik inmiddels de 40 haalt...

Janna & Marijcke
jannamarijcke@hotmail.com

1 April en Daddy Big

Wat kunnen vijf dagen snel voorbij vliegen! Vorige week heeft Daddy Big (Tom in het Khmai is groot haha) een bezoekje aan Cambodja gebracht. Echt heel bizar om opeens je vader over de vloer te hebben! Nederland en Cambodja lijken twee zo verschillende werelden voor ons!
Vrijdag 1 april was het zover: vol verwachting stonden we letterlijk op onze tenen op zoek naar het bekende gezicht van papa Tom. Toen er een karretje vol tassen naar buiten kwam rijden, kon het niet anders dan dat Tom daar achter liep! Van de 50 kilo die hij meesjouwde bleek 10 kilo van hem te zijn en... wel 40 kilo voor ons! Wij waren in onze nopjes! Hoewel dat de ochtend tevoren niet echt het geval was... wij zijn namelijk heel erg hard in de maling genomen! Je zou denken dat alleen kleine kinderen met 1 april kattenkwaad uithalen, maar moeder Marleen kan er ook wat van! We kregen namelijk een nachtelijk smsje gevolgd door een email waarin stond dat er een probleempje was met de baggage. Tom was een koffer vergeten mee te nemen naar Schiphol! En er was geen tijd meer geweest om heen en weer te gaan naar de Houtlaan om ‘m op te halen. Wij flink balen de hele ochtend! Maar kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat alles wat wel aan zou komen mooi meegenomen was en het belangrijkste was dat Daddy Big kwam. ‘s Middags meteen Marleen geskypt om te horen wat er precies was mis gegaan en wat voor spul er allemaal in Leiden was blijven staan. Na een hele uitleg en verontschuldigingen kwam de vraag welke datum het was vandaag? Janna: ‘Eén apr..1 APRIL!!! Vervolgens kwam er een bulderend gelach aan de andere kant van de lijn. Wij stonden de springen en te gillen! Welke moeder doet nou zo iets? Wij hebben dus bij deze besloten dat we voor een revange gaan volgend jaar!

De vier dagen met z'n drieeën zijn echt ongelooflijk snel voorbij gegaan - het leek net een droom! We hadden flink ons best gedaan om een zo druk, vol en leuk mogelijk programma te verzinnen en dat is als je het ons vraagt aardig gelukt. Cambodja is een land van contrasten en zo zaten onze dagen ook in elkaar: sta je ‘s ochtends tussen de armoedige hutjes in de village, lig je een paar uur later te genieten van een Khmaische full-body massage! Het bezoek aan de Killing Fields en Toul Sleng Museum was erg heftig - nog steeds onbegrijpelijk wat mensen elkaar kunnen aandoen. Vervolgens ons helemaal te buiten gegaan op de benauwde en goedkope Russian Market waar papa erg afhankelijk was van ons Khmaische afdingen. De rollen waren sowieso omgedraait deze dagen: ineens draaien wíj de was, regelen het vervoer, denken aan het eten, enz. Gelukkig doen we de afwas nog steeds niet zelf haha. Na alle projecten te hebben bezocht en stonden we woensdagochtend om 5.00uur op voor de ochtendbus naar de sloppenwijken. Daarna door naar het vliegveld en moestten we afscheid nemen. Wat was dat raar! Die zeven resterende weken leken ineens nog heel lang! Na veel gezwaai bleven we met een dubbel gevoel achter: bekaf van de laatste dagen en een lichte post-highlight depression. Uit betrouwbare bron hebben we vernomen dat papa Tom ons ook wel erg mist ;-).

Inmiddels zijn we weer redelijk bijgeslapen (hoewel het nu alweer veel te laat is haha) en is de backpack alweer ingepakt voor Vietnam!! Morgen vertrekken we namelijk voor zes dagen naar onze oosterburen voor wat oplaadtijd. Ivm het Nieuwe Jaar hier zijn alle projecten gesloten. We hebben er heel veel zin in! En voor nu weltrusten!

Nog 1 nachtje slapen!

En dan staat Papa Tom op de stoep! Wat kunnen vier maanden voorbij vliegen. April leek in het begin nog zo ver weg! We kunnen niet wachten om alle projecten te laten zien, rond te touren in Phnom Penh en weer hagelslag op onze boterham te doen :-).

Om jullie een idee te geven van hoe een normale dag er voor ons uitziet, hebben we hier het dagschema van onze woensdag uitgetypt:

6.15-de wekker gaat! Marijcke springt op, Janna snoozed nog even verder.

6. 45 -het kopje thee is klaar, de eerste knip & plakvoorbereidingen worden opgestart en langzaam komt de woordenwisseling op gang.

7.10 -samen ontbijten op ons balkonnetje met uitzicht op de rivier (romantisch he?! haha). Ondertussen wordt Takhmao wakker en begint het verkeer op gang te komen. We verbazen ons elke ochtend weer over de motors volgeladen met gras, mensen, kippen, kopieermachines, ladders, halve varkens, ijsblokken die door onze straat heen tuffen.

7. 35 -snel nog de laatste dingen voor ons kinderprogramma afmaken: liedjes van youtube uploaden, spelletjes verzinnen of een bijbelverhaal opzoeken.

7. 50 -Janna springt op de fiets en vertrekt richting Community Center om engels les te geven aan de Alpha’s en Omega’s.

8. 20 - Marijcke begint aan haar half uur durende fietstocht naar Preikho. Waar ze tot half elf drie kinderklasjes engels geeft.

9.45 - In het Childrens Center (weeshuis) is Janna met de kids aan het chillen. Daaronder valt: engels leren, liedjes luisteren, nagels lakken, volleyballen, haren vlechten, persoonlijke aandacht geven enz. Soms, als je doorvraagt naar de achtergrond van een kind, schiet je echt vol. Laatst weer een meisje van wie een paar jaar geleden haar moeder was overleden. Samen lachen, samen huilen.

11.15 – Op de fiets passeren we een klein marktje in één van de zijstraten van Takhmao waar ze volop groenten en fruit verkopen.Met verse mango’s, sappige watermeloenen en heerlijke ananas in ons fietsmandje vervolgen wij ons tocht naar huis. Vaak nog even stoppen bij de bakker voor vers brood!

11.30 - Koffiepauze! Even wat cafeïne erin, zodat we met genoeg energie de middag kunnen vervolgen. Verder hebben we ook even siesta tijd, genieten we van onze lunch en bereiden we het middagprogramma voor.

14.15 - 15.10 Marijcke is op Day Care te vinden, waar ze de oudste kids Engels les geeft.

14.45 - 16.00 De Kindergarten teachers worden onderwezen door juffrouw Janna. Halverwege komt Marijcke binnenvallen voor mentale steun haha.

16.15 Snel terug naar huis fietsen, omkleden, waterfles vullen en daar gaan we weer!

16.30 - We gooien de deur achter ons dicht om richting de rotonde te wandelen waar de grote groene bus ons oppikt om naar Phnom Penh te gaan. Tijdens onze wandeling een kleine tussenstop bij James (ons stamcafé) voor een take-a-way ijskoffie.

19.30 – De bus zet ons af bij de riverside in Takhmao. Hier zoeken we samen met Anita, onze buscollega, een plekje om te eten. We kunnen kiezen: rijst of noodles! Je snapt wel dat Janna elke woensdagavond rijst eet na haar onvergetelijke noodle-ervaring.

21.00 – Tanden poetsen, onder de douche (als het water het doet teminste; anders is het douchen uit de emmer!), voeten schrobben ( we lopen hier op slippers...), dagboek bijwerken, lichtjes uit en naar dromenland!

Kortom, een druk en zweterig programma maar wel super leuk! Elke maandag hebben we vrij, en das stiekem ook wel lekker.

Verder is de final countdown begonnen. Morgen breekt onze laatste maand aan dat we bij His Child werken! In mei gaan we namelijk op Azie-tour. Bizar hoe snel het allemaal gaat. We beginnen nu al dingen af te sluiten – zoals onze Khmai lessen bijvoorbeeld – en dat geeft een heel dubbel gevoel. Gelukkig hebben we veel leuke dingen voor de boeg en gaan we er alles uit halen wat erin zit!

Dikke knuffel uit Cambodja,

Janna & Marijcke

Dokters in spé?!

Takhmao, 12 maart 2011 Vanochtend schrokken we om 6.45uur wakker; onze wekker - mét Cambodjaanse ringtone - was niet afgegaan! Dankzij Marijckes speedytempo (Janna is ’s ochtends niet vooruit te branden) waren we om één minuut voor zeven toch nog precies op tijd om naar de village te vertrekken zoals we elke zaterdagochtend doen. Een beetje een belabberde start die ook nog werd versterkt door autopech toen de moter er halverwege ineens mee ophield. Terwijl de mannen druk begonnen te sleutelen, kwam er een oud vrouwtje langs gelopen die ons om moirooi (2 eurocent) vroeg. Uit principe geven wij geen geld maar proberen we liever op een andere manier te helpen. Vaak geven we eten maar dit keer konden we ook medische hulp bieden. De voeten van het vrouwtje zaten namelijk helemaal onder de zweren, echt een akelig gezicht! Grote open wonden waar veel vliegen op af kwamen. Dus wij hup de bus uit en de medical kit te voorschijn getoverd. Zittend op een krukje langs de weg begonnen we voorzichtig de wonden schoon te maken. Zo konden we onze tijd nog eens nuttig gebruiken! Na een paar minuten stond bovendien het halve dorp om ons heen om deze grote happening bij te wonen. Terwijl wij met een hoop Koreaanse goedjes en jodium in de weer waren, maakten de andere His Child-teamleden van de gelegenheid gebruik om de menigte te vertellen dat we Christen zijn en in Pre Jesu geloven. Ook begonnen ze voor de oude mevrouw te bidden en plotseling begon ze hard te huilen. Best bijzonder aangezien ze geen gevoel meer had in haar voeten (waarschijnlijk door diabetes oid) en het dus niet aan het nare gepeuter kon liggen. Gepeuter omdat we er achter kwamen dat het echte probleem zich ónder de huid bevond! Marijcke is toen met een schaar en pincet aan de slag gegaan om de huid stukje bij beetje lost te trekken. Janna en Anita probeerden de ontstoke wonden zo goed mogelijk te ontsmetten, af te plakken en in te zwachtelen. Toch fijn dat Janna vroeger zo vaak door haar enkel is gegaan... En nog veel fijner dat we vorige week de hele EHBO-doos hadden bijgevuld! Moeilijk was het wel toen het vrouwtje na afloop van de ruim 30 minuten durende behandeling ons nog steeds om geld vroeg. Dat is niet echt het eerste wat je zou verwachten. Maar als je bedenkt dat ze nooit gewend is geweest om iets anders te doen dan te bedelen, krijg je weer ontzettend medelijden met haar. Met twee brooden en twee mooi ingetapte voeten liep ze weg. Achteraf bedachten we pas hoe bijzonder het moet zijn geweest om drie blanke mensen aan de voeten van een oude bedelaarster te zien zitten. Dat we juist haar voeten mochten verzorgen: het meest oneerbiedige deel van het lichaam hier in Cambodja! Voor de dorpsbewoners vast een aparte verschijning, voor het oude vrouwtje hopelijk een onvergetelijke ervaring. Misschien dat er wel nooit iemand zich om haar heeft bekommerd, laat staan haar heeft verzorgd! Ook voor ons zelf een intense gebeurtenis, eentje die we niet snel zullen vergeten en we ook echt even moesten verwerken. We zijn in ieder geval heel dankbaar dat we dit hebben kunnen doen. Het heeft Marijcke aan het denken heeft gezet om volgend jaar misschien toch aan een studie geneeskunde te beginnen en Janna haar keuze zo goed als bevestigd. Wat als een chaotische ochtend begon liep uit op een mooie ervaring! PS Zie ook onze nieuwe foto's en video's op de site!

Hmmm, Cambodjaanse noodles....

Ten eerste: bedankt voor alle lieve, bemoedigende reacties op ons vorige berichtje! Wat fijn om te merken dat zoveel mensen met je meeleven! Maak je maar geen zorgen meer over ons dieptepuntje (wat ook hele goede gesprekken en veel leerzame momenten heeft opgebracht) want daar zijn we weer helemaal uit mede dankzij een geweldig weekend in Phnom Penh. Wat was dat genieten!

Het begon met een groot avontuur toen we na afloop van de Katholieke mis op zaterdagmiddag door een Philipijnse vrouw werden uitgenodigd voor een filmavond bij haar thuis. Dat leek ons wel wat, dus hup de backpack in de auto, wij op de fiets gesprongen en de richtingaanwijzingen gevolgd, afvragend wat ons te wachten zou staan aangezien we deze vrouw nog nooit hadden ontmoet. Ze ging in ieder geval ook naar de kerk, dus dat zat wel goed dachten we. Zodra de portier de poort open deed begon het hele avontuur: een prachtig huis, heerlijk diner inclusief dure rode wijn, vier super gezellige Philipijnse vrouwen, een overvloed aan ingevlogen Zwiterse chocola (lekkere chocola is hier onbetaalbaar voor ons), een groot comfortable bed, badkamer mét bad én sop (daar had Janna nog over gedroomd de nacht ervoor haha), vers gezette cappuchino de ochtend erna gevolgd door een potje badminton. En dat allemaal ook nog eens gratis! Je snapt wel dat wij helemaal ondersteboven waren van de gastvrijheid, gezelligheid en onverwachte luxe. Verder hebben we ons onder andere door het Royal Palace & National Museum gesleurd (dat moet je toch wel gezien hebben na bijna drie maanden Cambodja), onszelf getrakteerd op een echte Khmaise full-body massage en het vooral heel gezellig gehad met z'n tweeen!

Inmiddels zijn we weer thuis in Takhmao en liggen we allebei plat op bed gevloerd door een voedselvergiftiging. Dinsdagavond zijn we hier langs de riverside een hapje gaan eten - hadden we achteraf toch beter niet kunnen doen! Alles kwam er weer uit! We zullen jullie de details besparen... Gelukkig knappen we aardig op en is het best leuk zo samen een beetje rustig aan doen. Maar morgen hopelijk weer aan het werk!

Een dikke kus van Janna & Marijcke!